Deze wikiHow leert je hoe je een pseudocodedocument voor je computerprogramma kunt maken. Pseudocode houdt in wezen in dat u een niet-programmeertaaloverzicht maakt van de bedoeling van uw code.
Stappen
Deel 1 van 3: Pseudocode-beginselen begrijpen
Stap 1. Weet wat pseudocode is
Pseudocode is een stapsgewijs geschreven overzicht van uw code die u geleidelijk in de programmeertaal kunt transcriberen. Veel programmeurs gebruiken het om de functie van een algoritme te plannen voordat ze zich aan de meer technische taak van codering beginnen.
Pseudocode dient als een informele gids, een hulpmiddel om programmaproblemen te doordenken en een communicatiemogelijkheid die u kan helpen uw ideeën aan andere mensen uit te leggen.
Stap 2. Begrijp waarom pseudocode nuttig is
Pseudocode wordt gebruikt om te laten zien hoe een computeralgoritme zou moeten werken. Coders gebruiken vaak pseudocode als een tussenstap bij het programmeren tussen de initiële planningsfase en de fase van het schrijven van daadwerkelijke uitvoerbare code. Enkele andere toepassingen van pseudocode zijn onder meer:
- Beschrijven hoe een algoritme zou moeten werken. Pseudocode kan illustreren waar een bepaalde constructie, mechanisme of techniek in een programma kan of moet voorkomen.
- Een computerproces uitleggen aan minder technische gebruikers. Computers hebben een zeer strikte invoersyntaxis nodig om een programma uit te voeren, maar mensen (vooral niet-programmeurs) kunnen het gemakkelijker vinden om een meer vloeiende, subjectieve taal te begrijpen die duidelijk het doel van elke regel code aangeeft.
- Code ontwerpen in groepsverband. Software-architecten op hoog niveau zullen vaak pseudocode in hun ontwerpen opnemen om een complex probleem op te lossen waar hun programmeurs tegenaan lopen. Als je samen met andere programmeurs een programma ontwikkelt, zul je merken dat pseudocode helpt om je bedoelingen duidelijk te maken.
Stap 3. Onthoud dat pseudocode subjectief en niet-standaard is
Er is geen vaste syntaxis die u absoluut moet gebruiken voor pseudocode, maar het is een gebruikelijke professionele hoffelijkheid om standaard pseudocodestructuren te gebruiken die andere programmeurs gemakkelijk kunnen begrijpen. Als u zelf een project codeert, is het belangrijkste dat de pseudocode u helpt uw gedachten te structureren en uw plan uit te voeren.
- Als u met anderen aan een project werkt - of het nu uw collega's, junior programmeurs of niet-technische medewerkers zijn - is het belangrijk om op zijn minst enkele standaardstructuren te gebruiken, zodat iedereen uw bedoeling gemakkelijk kan begrijpen.
- Als je bent ingeschreven voor een programmeercursus aan een universiteit, een codeerkamp of een bedrijf, zul je waarschijnlijk worden getoetst aan een aangeleerde pseudocode-standaard. Deze norm verschilt vaak tussen instellingen en docenten.
Duidelijkheid is een primair doel van pseudocode en het kan helpen als u binnen de geaccepteerde programmeerconventies werkt. Terwijl u uw pseudocode tot daadwerkelijke code ontwikkelt, moet u deze in een programmeertaal transcriberen - zodat het kan helpen om uw overzicht met dit in gedachten te structureren.
Stap 4. Focus op het hoofddoel van pseudocode
Het kan gemakkelijk zijn om terug te keren naar het schrijven in code als je eenmaal op de goede weg bent. Als u het doel van uw pseudocode onthoudt - door uit te leggen wat elke regel van het programma moet doen - blijft u geaard terwijl u het pseudocode-document maakt.
Deel 2 van 3: Goede pseudocode schrijven
Stap 1. Gebruik een platte-teksteditor
Het kan verleidelijk zijn om een tekstverwerker (bijvoorbeeld Microsoft Word) of een soortgelijk programma te gebruiken om een RTF-document te maken, maar pseudocode heeft zo weinig mogelijk opmaak nodig om het simpel te houden.
Teksteditors zonder opmaak omvatten Kladblok (Windows) en Teksteditor (Mac).
Stap 2. Begin met het opschrijven van het doel van het proces
Een paar regels wijden aan het uitleggen van het doel van uw code zal helpen bij het opzetten van de rest van het document, en het bespaart u ook de taak om de functie van het programma uit te leggen aan elke persoon aan wie u de pseudocode laat zien.
Stap 3. Schrijf slechts één verklaring per regel
Elke instructie in uw pseudocode moet slechts één actie voor de computer uitdrukken. In de meeste gevallen, als de takenlijst correct is opgesteld, zal elke taak overeenkomen met één regel pseudocode. Overweeg om uw takenlijst op te schrijven, die lijst vervolgens in pseudocode te vertalen en die pseudocode vervolgens geleidelijk te ontwikkelen tot daadwerkelijke, computerleesbare code.
Stap 4. Gebruik witruimte en inspringing effectief
Het gebruik van spaties tussen "blokken" tekst zal helpen om verschillende componenten van je pseudocode geïsoleerd te houden, en het inspringen van verschillende stukken van elk blok zal aangeven dat die stukjes pseudocode onder een minder ingesprongen sectie vallen.
Een sectie van pseudocode die het invoeren van een getal bespreekt, moet bijvoorbeeld allemaal in hetzelfde "blok" staan, terwijl de volgende sectie (bijvoorbeeld de sectie die de uitvoer bespreekt) in een ander blok moet staan
Stap 5. Gebruik zo nodig een hoofdletter voor toetscommando's
Afhankelijk van uw vereisten voor pseudocode of de omgeving waarin u de pseudocode publiceert, moet u mogelijk hoofdletters gebruiken voor opdrachten die in de eigenlijke code achterblijven.
Als u bijvoorbeeld de commando's "if" en "then" in uw pseudocode gebruikt, wilt u deze wellicht wijzigen in "IF" en "THEN" (bijv. "IF input number THEN output result")
Stap 6. Schrijf met eenvoudige terminologie
Onthoud dat je schrijft over wat het project zal doen, niet om de code zelf samen te vatten. Dit is vooral belangrijk als u pseudocode schrijft om als demonstratie te dienen voor een klant die geen kennis heeft van coderen, of als een project voor een beginnende programmeur.
Misschien wilt u zelfs helemaal af van alle codeeropdrachten en definieert u het proces van elke regel in gewone taal. Bijvoorbeeld: "als de invoer oneven is, kan de uitvoer 'Y'" worden "als de gebruiker een oneven getal invoert, geeft u 'Y' weer".
Stap 7. Houd uw pseudocode in de juiste volgorde
Hoewel de taal die u gebruikt om uw pseudocode te wijzigen eenvoudig moet zijn, moet u toch elk stukje van uw pseudocode in de volgorde houden waarin het moet worden uitgevoerd.
Stap 8. Laat niets aan de verbeelding over
Alles wat er in het proces gebeurt, moet volledig worden beschreven. Pseudocode-instructies liggen dicht bij eenvoudige Engelse instructies. Pseudocode gebruikt meestal geen variabelen, maar beschrijft in plaats daarvan wat het programma zou moeten doen met objecten die bijna in de echte wereld liggen, zoals rekeningnummers, namen of transactiebedragen.
Stap 9. Gebruik standaard programmeerstructuren
Zelfs als er geen standaard is voor pseudocode, is het voor andere programmeurs gemakkelijker om je stappen te begrijpen als je structuren gebruikt uit bestaande (sequentiële) programmeertalen. Gebruik termen als "if", "then", "while", "else" en "loop" op dezelfde manier als in de programmeertaal van uw voorkeur. Denk aan de volgende constructies:
- als VOORWAARDE dan INSTRUCTIE - Dit betekent dat een bepaalde instructie alleen wordt uitgevoerd als aan een bepaalde voorwaarde wordt voldaan. "Instructie" betekent in dit geval een stap die het programma zal uitvoeren, terwijl "voorwaarde" betekent dat de gegevens aan een bepaalde reeks criteria moeten voldoen voordat het programma actie onderneemt.
- while CONDITION do INSTRUCTION - Dit betekent dat de instructie steeds opnieuw moet worden herhaald totdat de voorwaarde niet langer waar is.
- doe INSTRUCTIE terwijl CONDITIE - Dit lijkt erg op "terwijl CONDITIE INSTRUCTIE doet". In het eerste geval wordt de voorwaarde gecontroleerd voordat de instructie wordt uitgevoerd, maar in het tweede geval wordt de instructie eerst uitgevoerd; dus in het tweede geval zal INSTRUCTIE minstens één keer worden uitgevoerd.
- functie NAAM (ARGUMENTEN): INSTRUCTIE - Dit betekent dat elke keer dat een bepaalde naam in de code wordt gebruikt, het een afkorting is voor een bepaalde instructie. "Argumenten" zijn lijsten met variabelen die u kunt gebruiken om de instructie te verduidelijken.
Stap 10. Organiseer uw pseudocode-secties
Als je grote delen pseudocode hebt die andere stukjes pseudocode binnen hetzelfde blok definiëren, wil je misschien haakjes of andere identifiers gebruiken om alles binnen de perken te houden.
- Haakjes - zowel standaard (bijv. [code]) als gebogen (bijv. {code}) - kunnen helpen om lange segmenten pseudocode te bevatten.
-
Tijdens het coderen kunt u opmerkingen toevoegen door "" aan de linkerkant van de opmerking te typen (bijv.
//Dit is een tijdelijke stap.
- ). U kunt dezelfde methode gebruiken bij het schrijven van pseudocode om notities achter te laten die niet in de codeertekst passen.
Stap 11. Controleer uw pseudocode nogmaals op leesbaarheid en duidelijkheid
Aan het einde van het document moet u de volgende vragen kunnen beantwoorden:
- Zou deze pseudocode begrepen worden door iemand die niet bekend is met het proces?
- Is de pseudocode zo geschreven dat het gemakkelijk te vertalen is in een computertaal?
- Beschrijft de pseudocode het volledige proces zonder iets weg te laten?
- Wordt elke objectnaam die in de pseudocode wordt gebruikt duidelijk begrepen door de doelgroep?
- Als je merkt dat een gedeelte van de pseudocode moet worden uitgewerkt of als het niet expliciet een stap beschrijft die iemand anders zou kunnen vergeten, ga dan terug en voeg de nodige informatie toe.
Deel 3 van 3: Een voorbeeld-pseudocodedocument maken
Stap 1. Open een platte-teksteditor
U kunt standaard Kladblok (Windows) of Teksteditor (Mac) gebruiken als u geen nieuw programma wilt installeren.
Stap 2. Bepaal uw programma
Hoewel het niet strikt noodzakelijk is, zal het schrijven van een regel van één of twee zinnen bovenaan het document vanaf het begin duidelijk maken wat de bedoeling van het programma is:
Dit programma vraagt de gebruiker om een begroeting. Als de begroeting overeenkomt met een specifiek antwoord, wordt het antwoord afgeleverd; zo niet, dan volgt een afwijzing.
Stap 3. Schrijf de openingsreeks
Uw eerste opdracht, dat wil zeggen, het eerste dat uw programma moet doen tijdens het draaien, zou de eerste regel moeten zijn:
print groet "Hallo vreemdeling!"
Stap 4. Voeg de volgende regel toe
Plaats een spatie tussen de laatste regel en de volgende door op ↵ Enter te drukken en maak vervolgens de volgende regel code. In dit voorbeeld moet de gebruiker de volgende dialoogregel oproepen:
print prompt druk op "Enter" om verder te gaan
Stap 5. Voeg de call-to-action toe
In dit voorbeeld wordt de gebruiker om een begroeting gevraagd:
print call-to-action "Hoe gaat het met je?"
Stap 6. Toon de gebruiker een lijst met antwoorden
Nogmaals, na het indrukken van ↵ Enter in dit voorbeeld, zou de gebruiker een lijst met mogelijke antwoorden moeten zien:
mogelijke antwoorden weergeven "1. Prima." "2. Geweldig!" "3. Niet goed."
Stap 7. Vraag input van de gebruiker
Dit is waar het programma de gebruiker zal vragen om een antwoord in te voeren:
afdrukverzoek voor invoer "Vul het nummer in dat u het beste beschrijft:"
Stap 8. Maak "als"-commando's voor de invoer van de gebruiker
Aangezien er meerdere antwoorden zijn die de gebruiker kan selecteren, wilt u meerdere resultaten toevoegen op basis van het geselecteerde antwoord:
indien "1" print antwoord "Dandy!" indien "2" print antwoord "Fantastisch!" als "3" print antwoord "Verlicht, boterbloem!"
Stap 9. Voeg een foutmelding toe
In het geval dat de gebruiker een verkeerde reactie kiest, kunt u een foutmelding klaar hebben staan:
als invoer niet wordt herkend print reactie "Je volgt de instructies niet goed op, of wel?"
Stap 10. Voeg eventuele andere onderdelen van het programma toe
Ga door uw document en voeg details toe of vul deze aan om ervoor te zorgen dat zowel u als iedereen die het document leest, de betekenis ervan begrijpt. Volgens het voorbeeld van deze methode zou uw uiteindelijke pseudocode-document er ongeveer zo uit moeten zien:
Dit programma vraagt de gebruiker om een begroeting. Als de begroeting overeenkomt met een specifiek antwoord, wordt het antwoord afgeleverd; zo niet, dan volgt een afwijzing. print groet "Hallo vreemdeling!" print prompt druk op "Enter" om verder te gaan
print call-to-action "Hoe gaat het met je vandaag?" mogelijke antwoorden weergeven "1. Prima." "2. Geweldig!" "3. Niet goed." afdrukverzoek voor invoer "Vul het nummer in dat u het beste beschrijft:" indien "1" afdrukantwoord "Dandy!" indien "2" print antwoord "Fantastisch!" als "3" print antwoord "Verlicht, boterbloem!" als invoer niet wordt herkend print reactie "Je volgt de instructies niet goed op, of wel?"
Stap 11. Sla uw document op
Druk op Ctrl+S (Windows) of ⌘ Command+S (Mac), voer een naam in en klik op Opslaan om dat te doen.
